BBC nin dizisi Sessiz Tanık ı bilmiyorsanız anlatayım. Lizz Carr tarafından canlandırılan Clarissa Mullery, muhteşem bir adli tabiptir. Zeki, esprili, anlayışlı, işinde çok basarılı, ve evet, aynı zamanda bir tekerlekli sandalye kullanıyor. Çok yönlü, inanılır bir karakter, ve engeli hikayeyi ateşleyen yegane etmen değil.
Birçok özürlü birey medya tarafından yanlış anlaşılıyor yada eksik tasvir ediliyor. Farklılıkların otantik olmasının nedeni, iş gücünün ve temel olarak karar mekanizmalarının da aynı şekilde çesitli altyapılardan gelmeleridir. Engelli insanlarin gerçeği bir özrünüzün olmasının fiziksel ve sosyal açıdan topluma tam katılıma bir engel teşkil etmesi. Sonuç olarak özürlü birey, genellikle sesini duyurmak için amansız bir mücadele veriyor, ya da kendi hikayesini anlatıyor. Engelli insanlar diğerleri tarafından kendi bakış açılarına gore tanımlanıyor.
Engelliliği ekranda canlandırmak için çok daha sofistike bir imaja ihtiyaç var çünkü betimlemeler genellikle sadece üç kategoriden birinin etrafında dönüyor. Kötü adam, kurban ve dahi. 2012 Londra Paralimpik Oyunları engelliler etrafında sıcak bir ambians oluşturdu. Bu birçok engelli insan için gerçekten fark ve kabul edildiklerini hissettikleri bir andı. Yine de hala büyük bir ayrımcılık var. İngiliz halkının% 67 si özürlü insanlarla konuşmayı rahatsız edici buluyor, engellilerin sinsi ve kurnaz olduğunu düşünüyor. Halkın sadece yüzde 24 ü engellilere dair olumlu deneyimlere sahip. Bu durum oldukça endişe verici.
Engelliler aynı zamanda ilham kaynağı olarak da kullanılıyor. Zafer kazanan cesur kurban en önemli engelli tiplemelerinden biri. Ekranda özürlü birey, kalıplaşmış korku, yanlış anlama ve ön yargıları aşma aracı olarak boy gösteriyor. Engelli bireyi olumlu canlandırmak üretici ve editörler için aranan yanıt.
Sessiz Tanık, gerçekten engelli insanların kendi kimliğini yansıtıyor; ya da en azından özürlüler ile ilgili sorunlara bir ışık tutuyor. Birçok özürlü olmayan insan da özürlülüğün çok da uzak bir ihtimal olmadığını anlayarak engelli bireylere, kendi hikayelerini anlatmak, kendilerini tanımlamak ve bir "bizden" bir parça olma gücüne sahip,olmaları için umut veriyor.
Engelli insanlardan etkilenmiş sofistike, çok yönlü, otantik tasvirler gerçekten engelleri yıkmak ve özürlülüğün toplumun DNA sinin parçası haline gelmesine yardımcı olnak açısından çok önemlidir. Engellilige odaklanan hikaye ve içerikler,en az ders verici diger hikayeler kadar gereklidir, ancak bundan çok daha fazla olması gerekir.
BBC, sadece ileriye dönük önemli bir adım atmıştır. Sonuçta, tek bir engelli perspektifi gibi bir şey yoktur - hepimizin karmaşık, çoklu kimlikleri var. Ama biz engelli olmayan dünyadan merhamet istemiyoruz, hayranlık istemiyoruz. Günlük yaşamın bir parçası olmak, radyo ve televizyona birçok farklı tezahürlerimiz yansısın istiyoruz. Stereo tiplere indirgenmek istemiyoruz. Belki o zaman insanlar çevremizde daha rahat hissederler ve toplumun değerli ve eşit üyeleri olarak bizi de hayatin her dalında aranıza alabilirsiniz.
Tanya Motie ve Lady (Tanni) Gri-Thompson Tony Hall başkanlığındaki BBC'nin Bağımsız Çeşitlilik Eylem Grubu nun 1 mart 2015 de Guardian da yayınlanan makalelerinden türkçeye çevrilmiştir.
