Yaklaşık 4 yıl yalnız yaşadıktan sonra, bir ilişkim olmasını istediğimi fark ettim. Aşkın beni bulmasını beklemek yerine, ki bu birçok insanın genel kanısı, bugünlerde çok popüler olan bir şeyi denemek istedim: Online randevu. Birçok site arasından Match.com u seçtim. Uygun profillere bakarken nihayet merakımı cezbeden birini buldum. Kendimi tanıtan bir mesaj gönderdim ve daha iyi tanımak istediğimi belirttim.
Sizinle romantik olarak ilgilenen birinden cevap almak güçlü ve pozitif bir duygu. Özellikle, birçoğumuz, özellikle biz erkekler, birine çıkma teklif ederken kendimizi müşkül durumlara düşürmeye aşinayızdır. Her ilişkinin karmaşık olabileceğini düşünebilirsiniz, ancak biz engelliler için bu çok daha zor.
Ben Dipraksi hastasıyım. Bütün vücudu etkileyen Disleksi ye benzer bir çeşit Otizm spektrum bozukluğu. Bu,ben saklamayı seçersem fotoğraflarımdan yada profilimden anlaşılabilecek bir şey değil. Nihayet hoşlandığım biriyle karşılaştığımda hastalığımı açıklayıp açıklamama konusunda şüpheye düştüm. Beni olduğum gibi kabul etmelerini istedim. Ancak, öğrenince beni görmezden gelmelerinden korktum. Sonuçta, bu hanıma engelimi ve engelli topululuğundaki çalışmalarım hakkındaki gerçeği açıkladım. Mesajlar bir anda kesildi.
Bir ilişki kurmak herkes için zordur. Ancak, engelli insanlar için bu yaptıkları en zor şey. Birçok online arkadaşlık sitesi kullanıcılarına engelli olup olmadıklarını sormuyor bile. Potansiyel partnerlerle buluşna nı geldiğinde, eğer engellilik durumu sohbet içinde hiç gündeme gelmediyse sürpriz olabiliyor. Birçok engelli birey için engelleri hakkında konuşmak çok utanç verici. Bu nedenle sitelerin onlara bunu açıklama şansı vermesi yada diğer kişilere engelli biriyle görüşmek isteyip istemediklerini sorması önemli. Açıkçası ben, bu durumu başta açıklamanın daha ileri safhalarda açıklamaktan iyi olduğunu bizzat tecrübe ettim.
UK Engelliler Buluşuyor gibi bazı siteler, engelli bireylere diğer insanlarla kendileri olarak tanışma fırsatı veriyor. Fakat bu tür siteler de, engelli fetişi olan bazı engelli olmayan şahıslarca kötüye kullanılabiliyor. Bu tür siteleri orijinal kullanıcılar için güvenli hale getirmek ve bu arada da engelli olmayan kullanıcılara da açık tutmak oldukça zor.
Bana gelince, ben özgürleştirici ve güven verici bir ilişki arıyorum. Ancak mevcut sitelerdeki seçenekler bana kendimi açığa çıkmış, kısıtlanmış ve savunmasız hissettirdi. Bu siteler benim ilgili ve kendine güvenen bir imaj çizmemi engelliyor ve kullanımı kısıtlıyorlar. Amerikalıların yüzde 20 lik engelli nüfusu için bu tür siteler dışlayıcı ve modası geçmiş bir teknoloji sunuyor.
Engeliniz sizin kişiliğinizin bir parçası değildir. Gerçekte ırk yada cinsellik gibi kişiliğinizi geliştiren içeriğin bir parçasıdır. Genellikle, engelli bireyler stereo tipik olarak betimlenir. Hepimiz aynıymışız gibi.
Bu durum engelli bireyin eğitim sisteminde karşılaştığı deneyimi birebir kopyalar. Öreğin okullarda dnelli çocuklar sadece kendileri gibi engelli bireylerle bir araya getirilir. Bu yöntem, okul için pratik olabilir ancak, engelli çocuklar için kısıtlayıcıdır ve yardımcı olmaktan uzaktır. Aynı zamanda da, engelli insanları hedef alan genelleştirilmiş bir korkuyu da teşvik ediyor.
Bu reddedilmeden sonra profilimi engelimi de kapsayan şekilde değiştirdim. Hala daha önce olduğu kadar çok göz kırpma ve beğeni alıyorum, fakat, insanların engelime rağmen benimle igilendiğini bilerek güvende hissediyorum. Aslında, bunu diğer herkese tavsiye ederim. Engelimi açıklamak korktuğum gibi seçeneklerimi kısıtlamadı.
İnsanların ilişkiler söz konusu olduğunda verdikleri en yaygın tavsiye, kendiniz olmaktır. Bunu engelli bireyler de istiyor, ancak online randevunun doğası ilk izlenimi çok önemli kılıyor. Ve bazı insanlar, engelli bireylere şans vermek istemiyor. Online arkadaşlık sitelerinde yapılacak bazı küçük değişiklikler, insanların benim gibi kişileri tanımak isteyip istemediklerini daha net ifade etmelerini sağlayabilir. Bu da engelli bireyin karşısındaki insanın kendisini yalnızca engelli oluşuyla değerlendirmeyeceğinin güvenini duyarak rahatlamasını sağlayacaktır.
Timothy Sykes in 18 Ocak 2014 de Guardian da yayınlanan yazısından Türkçeye çevrilmiştir.
